Binge eating disorder (BED) is een soort eet- en eetstoornis die nu als officiële diagnose erkend is. Het treft bijna 2% van de mensen wereldwijd en kan bijkomende gezondheidsproblemen veroorzaken die met diëten te maken hebben, zoals een hoog cholesterolgehalte en diabetes.
Voedings- en eetstoornissen gaan niet over eten alleen, daarom worden ze erkend als psychiatrische stoornissen. Mensen ontwikkelen ze meestal als een manier om met een dieper liggende kwestie of een andere psychische aandoening, zoals angst of depressie, om te gaan.
Dit artikel bekijkt de symptomen, oorzaken, en gezondheidsrisico’s van eetbuienstoornis, en hoe je hulp en steun kunt krijgen om er overheen te komen.
Afvallen
Spieren opbouwen
Gezond eten
Nieuwe keukens verkennenWat is eetbuistoornis, en wat zijn de symptomen?
Mensen met eetbuienstoornis kunnen in korte tijd veel eten, zelfs als ze geen honger hebben. Emotionele stress of destress speelt vaak een rol en kan een periode van eetbuien uitlokken.
Iemand kan tijdens een eetbui een gevoel van bevrijding of opluchting ervaren, maar daarna gevoelens van schaamte of verlies van controle.
Een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg kan pas de diagnose eetbuistoornis stellen, als er drie of meer van de volgende symptomen aanwezig zijn:
- veel sneller eten dan normaal
- eten tot het ongemakkelijk vol zit
- grote hoeveelheden eten zonder hongergevoel
- alleen eten door gevoelens van verlegenheid en schaamte
- gevoelens van schuld of walging over zichzelf
Mensen met een eetbuistoornis ervaren vaak gevoelens van extreme ongelukkigheid en verdriet over hun overeten, lichaamsvorm en gewicht.
Samenvatting: Een eetbuistoornis wordt gekenmerkt door herhaalde episoden van ongecontroleerde inname van ongewoon grote hoeveelheden voedsel in een korte periode. Deze episoden gaan gepaard met gevoelens van schuld, schaamte en psychisch leed.
Wat veroorzaakt eetbuienstoornis?
De oorzaken van eetbuienstoornis worden niet goed begrepen, maar zijn waarschijnlijk te wijten aan een reeks risicofactoren, waaronder:
- Genetica. Mensen met BED kunnen een verhoogde gevoeligheid hebben voor dopamine, een chemische stof in de hersenen die verantwoordelijk is voor gevoelens van beloning en plezier. Er zijn ook sterke aanwijzingen dat de stoornis erfelijk is.
- Geslacht. BED komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. In de Verenigde Staten heeft 3,6% van de vrouwen op enig moment in hun leven te maken met BED, tegenover 2,0% van de mannen. Dit kan te wijten zijn aan onderliggende biologische factoren.
- Veranderingen in de hersenen. Er zijn aanwijzingen dat mensen met BED veranderingen in de hersenstructuur kunnen hebben die resulteren in een verhoogde reactie op voedsel en minder zelfbeheersing.
- Lichaamsgrootte. Bijna 50% van de mensen met BED hebben zwaarlijvigheid, en 25-50% van de patiënten die een operatie voor gewichtsverlies zoeken voldoen aan de criteria voor BED. Gewichtsproblemen kunnen zowel een oorzaak als een gevolg van de stoornis zijn.
- Lichaamsbeeld. Mensen met BED hebben vaak een zeer negatief lichaamsbeeld. Ontevredenheid over het lichaam, diëten en te veel eten dragen bij tot het ontstaan van de stoornis.
- Binge eating. Getroffenen melden vaak een geschiedenis van eetbuien als het eerste symptoom van de stoornis. Dit omvat eetbuien in de kindertijd en de tienerjaren.
- Emotioneel trauma. Stressvolle levensgebeurtenissen, zoals mishandeling, overlijden, scheiding van een familielid, of een auto-ongeluk, zijn risicofactoren. Pesten in de kindertijd vanwege het gewicht kan ook bijdragen.
- Andere psychische aandoeningen. Bijna 80% van de mensen met BED heeft minstens één andere psychische aandoening, zoals fobieën, depressie, posttraumatische stressstoornis (PTSS), bipolaire stoornis, angst, of middelenmisbruik.
Een eetbui kan uitgelokt worden door stress, diëten, negatieve gevoelens in verband met lichaamsgewicht of -vorm, de beschikbaarheid van voedsel, of verveling.
Samenvatting: De oorzaken van BED zijn niet volledig bekend. Net als bij andere eetstoornissen worden allerlei genetische, omgevings-, sociale en psychologische risico’s in verband gebracht met het ontstaan ervan.
Hoe wordt de diagnose eetbuistoornis gesteld?
Hoewel sommige mensen zich af en toe kunnen overeten, zoals bij Thanksgiving of een feestje, betekent dat niet dat ze BED hebben, ondanks dat ze enkele van de hierboven genoemde symptomen ervaren hebben.
Meestal begint BED in de late tienerjaren tot begin twintig, hoewel het op elke leeftijd kan voorkomen. Mensen hebben over het algemeen steun nodig om BED te helpen overwinnen en een gezonde relatie met voedsel te ontwikkelen. Als het niet behandeld wordt, kan BED vele jaren aanhouden.
Om gediagnosticeerd te worden moet iemand minstens één eetbui per week hebben gehad gedurende minstens drie maanden.
De ernst varieert van mild, wat gekenmerkt wordt door één tot drie eetbuien per week, tot extreem, wat gekenmerkt wordt door 14 of meer eetbuien per week.
Een ander belangrijk kenmerk is het geen actie ondernemen om een eetbui “ongedaan” te maken. Dit betekent dat, in tegenstelling tot boulimia, iemand met BED niet overgeeft, laxeermiddelen neemt, of te veel aan lichaamsbeweging doet om te proberen een eetbui tegen te gaan.
Net als andere eetstoornissen komt het vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Toch komt het bij mannen vaker voor dan bij andere soorten eetstoornissen.
Voorgesteld voor u: 12 wetenschappelijk onderbouwde gezondheidsvoordelen van meditatie
Wat zijn de gezondheidsrisico’s?
BED gaat gepaard met verschillende belangrijke lichamelijke, emotionele en sociale gezondheidsrisico’s.
Tot 50% van de mensen met BED heeft obesitas. De stoornis is echter ook een onafhankelijke risicofactor voor het aankomen in gewicht en het ontwikkelen van zwaarlijvigheid. Dit komt door de verhoogde calorie-inname tijdens eetbuien.
Op zichzelf verhoogt zwaarlijvigheid het risico op hartziekten, beroerte, diabetes type 2, en kanker.
Sommige studies hebben echter ontdekt dat mensen met BED een nog groter risico hebben om deze gezondheidsproblemen te ontwikkelen, vergeleken met mensen met hetzelfde gewicht die geen BED hebben.
Andere gezondheidsrisico’s die met BED samenhangen zijn slaapproblemen, chronische pijnklachten, astma, en prikkelbaar darmsyndroom (IBS).
Bij vrouwen wordt de aandoening in verband gebracht met een risico op vruchtbaarheidsproblemen, zwangerschapscomplicaties, en de ontwikkeling van polycysteus ovarium syndroom (PCOS).
Uit onderzoek is gebleken dat mensen met BED uitdagingen melden bij sociale interacties, vergeleken met mensen zonder de aandoening.
Bovendien hebben mensen met BED een hoog percentage ziekenhuisopnamen, poliklinische zorg en bezoeken aan de spoedeisende hulp, vergeleken met mensen die geen voedings- of eetstoornis hebben.
Hoewel deze gezondheidsrisico’s aanzienlijk zijn, zijn er verschillende effectieve behandelingen voor BED.
Samenvatting: BED wordt in verband gebracht met een verhoogd risico op gewichtstoename en zwaarlijvigheid, en daarmee gepaard gaande ziekten als diabetes en hartziekten. Er zijn ook andere gezondheidsrisico’s, waaronder slaapproblemen, chronische pijn, geestelijke gezondheidsproblemen, en verminderde kwaliteit van leven.
Wat zijn de behandelingsmogelijkheden voor eetbuienstoornis?
Het behandelplan voor BED hangt af van de oorzaken en de ernst van de eetstoornis, en van de individuele doelen.
Voorgesteld voor u: 10 slimme manieren om 's avonds laat niet meer te eten
De behandeling kan gericht zijn op eetbuien, overgewicht, lichaamsbeeld, geestelijke gezondheidsproblemen, of een combinatie van deze.
Therapiemogelijkheden zijn onder meer cognitieve gedragstherapie, interpersoonlijke psychotherapie, dialectische gedragstherapie, therapie voor gewichtsverlies, en medicatie. Deze kunnen één op één, in groepsverband, of in zelfhulpvorm worden uitgevoerd.
Bij sommige mensen kan slechts één soort therapie nodig zijn, terwijl anderen verschillende combinaties moeten uitproberen tot ze de juiste fit vinden.
Een arts of geestelijk verzorger kan advies geven over het kiezen van een individueel behandelingsplan.
Cognitieve gedragstherapie
Cognitieve gedragstherapie (CGT) voor BED richt zich op het analyseren van de verbanden tussen negatieve gedachten, gevoelens, en gedragingen die te maken hebben met eten, lichaamsvorm, en gewicht.
Als de oorzaken van negatieve emoties en patronen eenmaal zijn vastgesteld, kunnen strategieën worden ontwikkeld om mensen te helpen ze te veranderen.
Specifieke interventies omvatten het stellen van doelen, zelfcontrole, het bereiken van regelmatige maaltijdpatronen, het veranderen van gedachten over jezelf en gewicht, en het aanmoedigen van gezonde gewichtsbeheersingsgewoonten.
Er is aangetoond dat door een therapeut geleide CGT de meest effectieve behandeling is voor mensen met BED. Eén studie ontdekte dat na 20 sessies CGT 79% van de deelnemers geen eetbuien meer had, en dat 59% van hen na een jaar nog steeds succes had.
Een andere mogelijkheid is begeleide zelfhulp-CGT. Bij deze vorm krijgen de deelnemers meestal een handleiding om zelf door te werken, samen met de mogelijkheid om enkele extra bijeenkomsten bij te wonen met een therapeut om hen te helpen begeleiden en doelen te stellen.
De zelfhulpvorm van therapie is vaak goedkoper en toegankelijker, en er zijn websites en mobiele apps die steun bieden. Zelfhulp-CGT is een effectief alternatief voor traditionele CGT.
Samenvatting: CGT richt zich op het identificeren van de negatieve gevoelens en gedragingen die eetbuien veroorzaken en helpt strategieën op te zetten om die te verbeteren. Het is de meest effectieve BED behandeling en kan met een therapeut of in een zelfhulpvorm gedaan worden.
Interpersoonlijke psychotherapie
Interpersoonlijke psychotherapie (IPT) gaat uit van het idee dat eetbuien een copingmechanisme zijn voor onopgeloste persoonlijke problemen, zoals verdriet, relatieconflicten, belangrijke levensveranderingen, of onderliggende sociale problemen.
Voorgesteld voor u: Hoe te stoppen met overeten: 23 eenvoudige tips
Het doel is het specifieke probleem dat met het negatieve eetgedrag samenhangt op te sporen, het te erkennen, en dan gedurende 12-16 weken constructieve veranderingen aan te brengen.
Therapie kan in groepsverband of één op één met een getrainde therapeut, en kan soms gecombineerd worden met CGT.
Er zijn sterke aanwijzingen dat deze vorm van therapie zowel op korte als op lange termijn positieve effecten heeft op het verminderen van eetbuien. Het is de enige andere therapie met op lange termijn even goede resultaten als CGT.
Het kan bijzonder effectief zijn bij mensen met ernstigere vormen van eetbuien en bij mensen met een lager gevoel van eigenwaarde.
Samenvatting: IPT ziet eetbuien als een coping mechanisme voor onderliggende persoonlijke problemen. Het pakt eetbuien aan door die onderliggende problemen te erkennen en te behandelen. Het is een succesvolle therapie, vooral voor ernstige gevallen.
Dialectische gedragstherapie
Dialectische gedragstherapie (DBT) ziet eetbuien als een emotionele reactie op negatieve ervaringen waar de persoon geen andere manier heeft om mee om te gaan.
Het leert mensen hun emotionele reacties te reguleren, zodat ze in het dagelijks leven met negatieve situaties kunnen omgaan zonder te gaan piekeren.
De vier kerngebieden van behandeling in DBT zijn mindfulness, distress tolerance, emotieregulatie, en interpersoonlijke effectiviteit.
Een studie met 44 vrouwen met BED die DBT ondergingen toonde aan dat 89% van hen tegen het einde van de therapie stopte met eetbuien, hoewel dit daalde tot 56% bij de 6-maanden follow-up.
Er is echter weinig informatie over de effectiviteit op lange termijn van DBT en hoe die zich verhoudt tot CGT en IPT.
Hoewel het onderzoek naar deze behandeling veelbelovend is, zijn er meer studies nodig om te bepalen of ze bij alle mensen met BED toegepast kan worden.
Samenvatting: DBT ziet eetbuien als een reactie op negatieve ervaringen in het dagelijks leven. Het gebruikt technieken als mindfulness en de regulatie van emoties om mensen te helpen er beter mee om te gaan en te stoppen met eetbuien. Het is onduidelijk of het op de lange termijn effectief is.
Therapie voor gewichtsverlies
Gedragstherapie voor gewichtsverlies is erop gericht mensen te helpen gewicht te verliezen, wat eetbuien kan verminderen door het zelfvertrouwen en het lichaamsbeeld te verbeteren.
Het is de bedoeling geleidelijk gezonde veranderingen in levensstijl aan te brengen wat betreft dieet en lichaamsbeweging, en ook de voedselinname en gedachten over eten gedurende de dag in de gaten te houden. Gewichtsverlies van ongeveer 1 pond (0,5 kg) per week wordt verwacht.
Hoewel afslanktherapie kan helpen het lichaamsbeeld te verbeteren en het gewicht en de gezondheidsrisico’s die met zwaarlijvigheid gepaard gaan te verminderen, is het niet zo effectief als CGT of IPT om eetbuien te stoppen.
Net als bij de gewone behandeling voor gewichtsverlies bij zwaarlijvigheid, is gebleken dat gedragstherapie voor gewichtsverlies mensen alleen helpt om op korte termijn een matig gewichtsverlies te bereiken.
Het kan echter nog steeds een goede optie zijn voor mensen die geen succes hadden met andere therapieën of vooral geïnteresseerd zijn in gewichtsverlies.
Samenvatting: Gewichtsverliestherapie beoogt eetbuien symptomen te verbeteren door gewicht te verminderen in de hoop dat daardoor het lichaamsbeeld verbetert. Het is niet zo succesvol als CGT of interpersoonlijke therapie, maar het kan voor sommige personen nuttig zijn.
Medicijnen
Er zijn verschillende medicijnen gevonden om eetbuien te behandelen en ze zijn vaak goedkoper en sneller dan de traditionele therapie.
Geen van de huidige medicijnen is echter zo effectief bij de behandeling van BED als gedragstherapieën.
Beschikbare behandelingen zijn antidepressiva, anti-epileptica zoals topiramaat, en geneesmiddelen die traditioneel gebruikt worden voor hyperactieve stoornissen, zoals lisdexamfetamine.
Onderzoek heeft uitgewezen dat medicijnen een voordeel hebben boven een placebo voor de kortdurende vermindering van eetbuien. Medicijnen blijken voor 48,7% effectief te zijn, terwijl placebo’s voor 28,5% effectief blijken te zijn.
Ze kunnen ook de eetlust verminderen, obsessies, dwangmatigheden, en symptomen van depressie.
Voorgesteld voor u: Orthorexia nervosa: Tekenen, symptomen en behandeling
Hoewel deze effecten veelbelovend klinken, zijn de meeste studies over korte perioden uitgevoerd, zodat gegevens over de langetermijneffecten nog nodig zijn.
Bijwerkingen van de behandeling kunnen bovendien zijn: hoofdpijn, maagklachten, slaapstoornissen, verhoogde bloeddruk, en angstgevoelens.
Omdat veel mensen met BED ook andere psychische aandoeningen hebben, zoals angst en depressie, kunnen ze ook aanvullende medicijnen krijgen om deze te behandelen.
Samenvatting: Medicijnen kunnen op korte termijn eetbuien helpen verbeteren. Studies op lange termijn zijn echter nodig. Medicijnen zijn over het algemeen niet zo effectief als gedragstherapieën en kunnen bijwerkingen hebben.
Hoe eetbuien te overwinnen
De eerste stap om eetbuien te overwinnen is te spreken met een medisch deskundige. Deze kan helpen met een diagnose, de ernst van de stoornis bepalen, en de meest geschikte behandeling aanbevelen.
In het algemeen is de meest effectieve behandeling CGT, maar er bestaat een scala van behandelingen. Afhankelijk van de individuele omstandigheden kan slechts één therapie of een combinatie het beste werken.
Welke behandelingsstrategie ook gebruikt wordt, het is belangrijk om waar mogelijk ook gezonde leefstijl- en dieetkeuzes te maken.
Hier zijn enkele aanvullende nuttige strategieën:
- Houd een eet- en stemmingsdagboek bij. Het identificeren van persoonlijke triggers is een belangrijke stap om eetbuien te leren beheersen.
- Beoefen mindfulness. Dit kan helpen om je meer bewust te worden van eetbuigingstriggers, terwijl het helpt om zelfbeheersing te vergroten en zelfacceptatie te behouden.
- Vind iemand om mee te praten. Het is belangrijk om steun te hebben, of dat nu is via een partner, familie, een vriend, steungroepen voor eetbuien, of online.
- Kies gezonde voedingsmiddelen. Een dieet dat bestaat uit voedingsmiddelen met veel eiwitten en gezonde vetten, regelmatige maaltijden, en volwaardige voedingsmiddelen zal helpen de honger te stillen en de nodige voedingsstoffen te leveren.
- Start met lichaamsbeweging. Lichaamsbeweging kan helpen gewichtsverlies te bevorderen, het lichaamsbeeld te verbeteren, angstsymptomen te verminderen, en de stemming te stimuleren.
- Geef voldoende slaap. Gebrek aan slaap wordt in verband gebracht met een hogere calorie-inname en onregelmatige eetpatronen. Het is aan te bevelen minstens 7-8 uur goede slaap per nacht te krijgen.
Samenvatting: CGT en IPT zijn de beste behandelingsmogelijkheden voor BED. Andere strategieën zijn het bijhouden van een voedsel- en stemmingsdagboek, het beoefenen van mindfulness, het vinden van steun, het kiezen van gezonde voeding, lichaamsbeweging, en voldoende slaap.
Samenvatting
Eetbuistoornis is een veel voorkomende voedings- en eetstoornis die, als ze niet behandeld wordt, ernstige gevolgen kan hebben voor iemands gezondheid.
Voorgesteld voor u: Phentermine voor gewichtsverlies: Voordelen, bijwerkingen, en dosering
Het wordt gekenmerkt door herhaalde, ongecontroleerde episodes van grote hoeveelheden voedsel eten en gaat vaak gepaard met gevoelens van schaamte en schuld.
Het kan negatieve effecten hebben op de algemene gezondheid, het lichaamsgewicht, het gevoel van eigenwaarde en de geestelijke gezondheid.
Gelukkig zijn er zeer effectieve behandelingen voor BED beschikbaar, waaronder CGT en IPT. Veel gezonde leefstijlstrategieën kunnen in het dagelijks leven worden ingepast.
De eerste stap om BED te overwinnen is hulp vragen aan een medisch deskundige.
